Kolumna – obszar wewnątrz formatu netto zawierający tekst, wykres, zdjęcia.

Margines – odległość między krawędzią cięcia, a obiektem wewnątrz strony.

Margines wewnętrzny – odległość między krawędzią cięcia od strony grzbietu, a obiektem wewnątrz strony.

Margines zewnętrzny – odległość między krawędzią cięcia przeciwległą do grzbietu, a obiektem wewnątrz strony.

Margines górny i dolny – odległość między krawędzią cięcia odpowiednio górną i dolną, a obiektem wewnątrz strony.

Pagina – liczbowe oznaczenie kolejności stronic umieszczone nad, pod, lub obok kolumny.

Pagina żywa – wiersz na górze lub na dole stronicy zawierający zazwyczaj tytuł i numer rozdziału lub podrozdziału.

Strona nieparzysta – strona w książce o numerze nieparzystym licząc od początku bloku. Znajduje się po prawej stronie otwartej książki.

Strona parzysta – strona w książce o numerze parzystym licząc od początku bloku. Znajduje się po lewej stronie otwartej książki.

Strona przedtytułowa – pierwsza strona w książce zawierająca nazwisko autora, skrócony tytuł i czasami logo wydawnictwa.

Strona tytułowa – pierwsza (przy braku strony przedtytułowej) lub trzecia strona w publikacji zawierająca główne informacje, m.in. tytuł, nazwiska autorów, nazwę wydawnictwa, miejsce wydania itp.

Kolofon/strona redakcyjna – informacja umieszczona najczęściej na odwrocie stronicy tytułowej lub na końcu książki, zawierająca dane o autorach publikacji, osobach uczestniczących w wydaniu oraz metryczkę techniczną z miejscem wydania i drukowania.

Notka – tekst pomocniczy (uzupełnienie, wyjaśnienie) dodany przez autora lub wydawcę, umieszczony najczęściej na dole stronicy zasadniczego tekstu dzieła lub po tekście głównym, z którym jest powiązany odsyłaczem.

ISBN (International Standard Book Number) – znormalizowany trzynastocyfrowy numer identyfikujący publikacje książkowe i broszury.

ISSN (International Standard Serial Number) – znormalizowany ośmiocyfrowy numer identyfikujący publikacje periodyczne.

Pierwsza strona okładki – strona po prawej stronie rozłożonej okładki zawierająca tytuł, autora itp.

Czwarta strona okładki – strona po lewej stronie rozłożonej okładki zawierająca notkę, biografię, recenzje, nr ISBN itp.

Druga i trzecia strona okładki – lewa i prawa wewnętrzne strony okładki po rozłożeniu.

Grzbiet książki – powierzchnia boczna wyrobu introligatorskiego/książki/publikacji w miejscu połączenia składek lub kartek. Element znajdujący się w pośrodku rozłożonej okładki, pomiędzy stroną 1 i 4 okładki.

Grzbiet odcięty; grzbiet odcięty jednostronnie – grafika grzbietu z widoczną wyraźną, ostrą granicą pomiędzy obiema lub jedną stroną okładki.

Grzbiet nieodcięty – grafika grzbietu tworząca jedną całość ze stronami okładki, bez wyraźnie zaznaczonych granic.

PDF (Portable Document Format) – format zapisu dokumentów dostarczanych do drukarni powszechnie stosowany ze względu na uniwersalność zastosowań, duże możliwości, wysoką konfigurowalność i elastyczność.

Postscript – obecnie rzadko używany format zapisu danych graficznych starszego typu. Prostszy i o mniejszych możliwościach niż pdf. 

TIFF (Tagged Image File Format) – jeden z formatów zapisu obrazów cyfrowych w postaci bezstratnych map bitowych w osobnym pliku lub w pliku pdf.

JPEG (Joint Photographic Expert Group) – popularny format zapisu obrazów pikselowych/bitmap w osobnych pliku lub pdf wykorzystujący stratną kompresję danych, opracowany przez Joint Photographic Expert Group.

ZIP – bezstratny sposób kompresji plików, w tym bitmap w pliku pdf.

Bitmapa – rodzaj grafiki komputerowej, w której obraz (zdjęcie, wykres, tekst) jest zbudowany z regularnej siatki elementów o jednakowej wielkości (pikseli).

Bitmapa wielobitowa – typ bitmapy, w której piksele mogą przyjmować wiele odcieni lub kolorów. Stosowana głównie w zdjęciach, ale też w wykresach i rysunkach wielokolorowych.

Bitmapa 1-bitowa – typ bitmapy, w której piksele mogą przyjmować tylko dwie wartości (kolor lub tło). Stosowana głównie w rysunkach kreskowych, ozdobnikach, czasami w tekstach.

Rozdzielczość bitmapy – gęstość upakowania pikseli bitmapy na wydruku. Zapisuje się je w pikselach na cal (ppi) np. 300 ppi. Uwaga! W praktyce często używa się skrótu dpi (punktów na cal).

Grafika wektorowa/wektor – obiekt graficzny (wykres, ozdobnik, ornament, tekst), w którym linie proste, krzywe i złożone figury geometryczne są opisywane w postaci wektorów (opis matematyczny).

Przestrzeń barwna – zbiór wszystkich możliwych kolorów do zapisania/wyświetlenia/wydrukowania w danym systemie lub na danym urządzeniu.

CMYK – skrót używany do określenia zestawu barw farb procesowych powszechnie używanych w druku wielobarwnym: zielono-niebieskiej (C-cyan), purpurowej (M-magenta), żółtej (Y-yellow) i czarnej (K-black).

RGB – skrót używany do określenia zestawu barw wyświetlanych na ekranie monitora (R-red, G-green, B-Blue).

Grayscale – przestrzeń barwna stosowana do zapisu odcieni szarości.

Profil ICC – zestaw parametrów przypisanych do pliku lub obiektu modyfikujący kolorystykę w celu osiągnięcia zamierzonego efektu kolorystycznego.

Separacja – pojedynczy kolor składowy wyizolowany z danej przestrzeni barwnej. Uwaga! Nie mylić z pojedynczym kolorem pozostającym w przestrzeni barwnej – np.  jeden obiekt CMYK będzie podzielony na kolejnych stronach na cztery różne obiekty, jeden w C, drugi w M itd.

Plik kompozytowy – praca zapisana w formacie CMYK lub RGB, ale nierozseparowana.

Warstwy – sposób przygotowania dokumentu, polegający na podziale zawartości w niezależne, przenikające się grupy. Każda taka grupa zajmuje całą powierzchnię dokumentu i leży jedna na drugiej.

Kolor Spot – dodatkowy kolor w pliku (poza kolorami CMYK) służący do reprezentacji barw niemożliwych do uzyskania w CMYK, często używany do zapisu np. maski na lakier lub wykrojnika.

Kolor Registered – kolor specjalny. Kolor logiczny, który przyjmuje wartość 100% dla każdego użytego w projekcie koloru podstawowego (dla każdej składowej i koloru Spot), przeznaczony do druku znaczników drukarskich.

Kolor Pantone – nazwa firmowa popularnego w poligrafii systemu kolorów z poza przestrzeni barwnej CMYK, opracowanego przez amerykańską firmę Pantone.

Kolor HKS – nazwa firmowa jednego z systemów kolorów z poza przestrzeni barwnej CMYK, opracowanego przez niemiecką firmę HKS.

Format netto – format arkusza lub egzemplarza książki po obcięciu. W pliku zaznaczany jako pole przycięcia (Trim box).

Format brutto – format arkusza lub egzemplarza druku przed okrawaniem/cieciem (z naddatkiem na spad). W pliku zaznaczany jako pole spadu (Bleed box).

Krawędź cięcia – umowna linia wzdłuż której będzie przycięta praca.

Spad – część obrazu poza formatem netto usuwana podczas okrawania druku.

Zalewka – poszerzenie i nałożenie na siebie sąsiadujących elementów barwnych w celu uniknięcia białych prześwitów w przypadku braku pasowania na maszynie drukującej.

Zawinięcie – część oklejki zachodząca na wewnętrzną stronę okładki i przyklejona do tektury.

Kontra (obiekt/tekst w kontrze) – białe lub jasne obiekty/teksty umieszone na ciemnym tle.

Poddruk – parametr obiektu oznaczający, że zostanie wydrukowane tło znajdujące pod obiektem.

Poddruk białego – biały obiekt z ustawionym poddrukiem, niewidoczny na wydruku.

Poddruk obiektu w kolorze Spot – obiekt w kolorze Spot z ustawionym poddrukiem. Ponieważ kolory Spot nie mieszają się z kolorami CMYK, efekt na wydruku może być nieprzewidywalny.

Poddruk obiektu w kolorze Registered – obiekt w kolorze Registered z przezroczystością. Ponieważ kolor Registered to kolor logiczny (nie ma jednoznacznej wartości), efekt na wydruku może być nieprzewidywalny.

Przezroczystość – parametr obiektu oznaczający jak mocno widoczne będzie tło znajdujące się pod obiektem. Nie mylić z poddrukiem.

Przezroczysty obiekt w kolorze Spot – obiekt w kolorze Spot z przezroczystością. Ponieważ kolory Spot nie mieszają się z kolorami CMYK, efekt na wydruku może być nieprzewidywalny.

Mora – niepożądany regularny wzór na obrazie spowodowany błędnym przygotowaniem plików oraz skanowaniem oryginałów rastrowych.

Tekst – obiekt zawierający znaki graficzne (np. litery) zapisane specjalnym kodem powiązanym z czcionkami umieszczonymi w pliku pdf lub systemie komputera.

Czcionka – zestaw znaków graficznych służących do wyświetlenia/wydrukowania tekstu.

Osadzona czcionka – zestaw znaków graficznych służących do wyświetlenia/wydrukowania tekstu, dołączony do pliku PDF.

Register drukowany – element graficzny znajdujący się na krawędzi cięcia, wyznaczający położenie rozdziałów książki.

Register sztancowany – wycięcia na krawędziach książki, wyznaczające położenie rozdziałów książki.

Znaczniki drukarskie – ogół znaków graficznych wymaganych w procesie druku, a niebędących częścią publikacji.

Linia cięcia – znak graficzny znajdujący się poza formatem netto i wyznaczający krawędź cięcia.

Linia włosowa – najcieńsza linia możliwa do realizacji/druku na danym urządzeniu.

Paser – znak graficzny znajdujący się poza formatem netto przeznaczony do kontroli dokładności pasowania kolorów w odbitce nakładowej. Element nieprzydatny w druku cyfrowym.

Wygładzenie krawędzi (antyaliasing) – sposób na wygładzenie krawędzi obiektów bitmapowych, które po nałożeniu rastra maja nieestetyczny wygląd w postaci poszarpanych krawędzi.

Artefakty kompresji – zabrudzenia powstające na krawędziach kontrastowych obiektów, przy stosowaniu kompresji JPEG.

Arkusz książki – karta w książce zawierająca w kolejności stronę nieparzystą i parzystą.

Impozycja – montaż elektroniczny uwzględniający prawidłowe rozstawienie kolumn lub pojedynczych użytków na jednym arkuszu, z uwzględnieniem sposobu drukowania, złamywania i oprawy.

Użytek – jedna strona książki lub pracy, która mieści się na arkuszu drukarskim. W zależności od formatów na arkuszu drukarskim może być jeden lub więcej użytków.

Błędy krytyczne – błędy w plikach, które zakłócą proces druku lub spowodują utratę istotnych informacji w produkcie końcowym (np. zacięcie tekstów).

Błędy niekrytyczne – błędy w plikach, które prawdopodobnie zakłócą proces druku.

Błędy estetyczne – błędy w projekcie, wpływają na estetykę wyglądu produktu np. teksty na bigach itp.

Druk cyfrowy – ogół technik drukarskich charakteryzujących się bezpośrednim przesyłem danych komputerowych na urządzenie drukujące. Wykonanie każdej odbitki jest zamkniętym, niezależnym procesem.

Druk laserowy/elektrofotograficzny – jedna z technik druku cyfrowego wykorzystująca laser do naświetlania światłoczułego bębna, na którym tworzy się elektrostatyczny obraz odbitki.

Druk atramentowy/ink-jet – jedna z technik druku cyfrowego polegająca na wyrzucaniu mikroskopijnych kropel barwnika (atramentu) z dysz głowicy urządzenia drukującego na podłoże drukowe.

Naświetlenie – technika nanoszenia obrazu na specjalną folię światłoczułą (sitodruk) lub płytę offsetową (druk offsetowy) przy pomocy lasera.

Druk sitowy (sitodruk) – technika druku, w której formą drukową jest szablon nałożony na drobną siatkę tkaną, metalową lub wykonaną z włókien syntetycznych. Wykonanie odbitki polega na przetłaczaniu farby lub lakieru przez siatkę.

Druk offsetowy (offset) – przemysłowa odmiana druku płaskiego, w której obraz przenoszony jest z formy drukowej na podłoże za pośrednictwem cylindra pośredniego. Offset jest obecnie jedną z najczęściej stosowanych technik druku.

Druk arkuszowy; drukarka arkuszowa – maszyna drukująca na pojedynczych arkuszach papieru.

Druk rolowy; drukarka rolowa – maszyna drukująca na ciągłej wstędze papieru.

Arkusz magazynowy – arkusz papieru w formacie, w jakim został dostarczony z papierni.

Arkusz drukarski – arkusz papieru przycięty do formatu, w jakim będzie zadrukowywany.

Druk niezebrany – proces reprodukcji barwnej, w której kolejność arkuszy jest niezgodna z paginacją w publikacji (najpierw pierwszy arkusz w całym nakładzie, następnie drugi itd.) Tak wydrukowany nakład wymaga zebrania wszystkich stron w komplety gotowe do oprawy.

Druk zebrany – proces reprodukcji barwnej, w której kolejność arkuszy jest zgodna z paginacją w publikacji i pozwala na oprawę pełnymi kompletami.

Naddatek – dodatkowe egzemplarze wydrukowane ponad nakład, w celu uzupełnienia strat na dalszych etapach produkcji.

Apla – płaszczyzna o pełnym 100% pokryciu farbą dowolnego koloru, najczęściej stosowana jako tło.

Tinta – płaszczyzna o stałym pokryciu procentowym <100%, stosowana jako tło dla tekstów lub innych elementów.

Pierwo, wtóro – oznaczenie stron arkusza. Pierwo oznacza stronę pierwszą (górną, zewnętrzną). Wtóro to strona druga (dolna, wewnętrzna).

Zadruk, 4+0, 4+4, 1+0, 1+1 – oznaczenie sposobu zadruku arkusza. Cyfra 4 oznacza druk kolorowy (CMYK). Cyfra 1 oznacza druk jednobarwny, z reguły czarny. Cyfra 0 – brak zadruku. Obydwie liczby określają kolejno zadruk na pierwo i wtóro.

RIP (Raster Image Processor) – urządzenie lub program zamieniające dane zapisane (np. PostScript, PDF, PCL) na obraz rastrowy dostosowany do współpracującego urządzenia (drukarki lub naświetlarki).

Rozdzielczość drukarki – zdolność do odwzorowania szczegółów obrazu przez urządzenie drukujące (od 600 do 1200 dpi). Miara gęstości punktów podawana jest w punktach na cal i oznaczana skrótem dpi.

Raster – obraz cyfrowy zapisany w postaci siatki pikseli/punktów w celu uzyskania odcieni kolorów na urządzeniach drukujących.

Raster amplitudowy – struktura rastrowa stosowana w druku laserowym charakteryzująca się zmienną wielkością i stałą częstotliwością występowania elementów (punktów) rastrowych.

Raster częstotliwościowy – struktura rastrowa w druku atramentowym charakteryzująca się zmienną częstotliwością występowania i pseudostochastycznym rozmieszczeniem elementów rastrowych.

Oprawa broszurowa – książki w okładce kartonowej przyklejonej bezpośrednio do bloku.

Oprawa miękka szyta drutem – oprawa prosta zbudowana z jednoskładowego wkładu z okładką lub bez okładki zszyta drutem w grzbiecie.

Oprawa miękka szyta nićmi – typ oprawy w okładce kartonowej, w której kartki wkładu są połączone ze sobą nićmi.

Oprawa miękka klejona – typ oprawy w okładce kartonowej, w której kartki wkładu są połączone ze sobą za pomocą kleju.

Oprawa twarda – książki w okładce twardej, w której elementy oprawy połączone są ze sobą poprzez wyklejki (nie w grzbiecie).

Oprawa twarda szyta nićmi – książki w okładce twardej, w której elementy oprawy połączone są ze sobą poprzez wyklejki (nie w grzbiecie), a wkład (wnętrze) zszyty jest nićmi.

Oprawa twarda bezszyciowa – książki w okładce twardej, w której elementy oprawy połączone są ze sobą poprzez wyklejki (nie w grzbiecie) a wkład (wnętrze) sklejony przy użyciu kleju introligatorskiego.

Oprawa zintegrowana – książki w okładce kartonowej, w której elementy oprawy połączone są ze sobą poprzez wyklejki (nie w grzbiecie).

Oprawa spiralowana/spiralowa – typ oprawy, w której arkusze wkładu i okładki są luźnymi kartkami z otworami wywierconymi w marginesie grzbietowym, przez które przewinięty jest drut w postaci spirali.

Blok książki – komplet składek lub kartek złączonych w grzbiecie, przygotowanych do połączenia z okładką, stanowiącą wewnętrzną część oprawy.

Blok szyty – komplet składek połączonych ze sobą w procesie szycia nićmi introligatorskimi.

Blok klejony – komplet arkuszy połączonych ze sobą w procesie klejenie arkuszy.

Wnętrze – strony wewnątrz publikacji.

Okładka – zewnętrzna ochrona bloku książki, wykonana z kartonu (oprawa miękka lub zintegrowana) lub oklejonej tektury (oprawa twarda).

Oklejka – elastyczny materiał, papier, płótno itp. służący do oklejenia okładzin i grzbietówki. Stanowi element ozdobny i spaja okładziny i grzbietówkę w jedną całość.

Okładzinówka – tektura tworząca przednią i tylną powierzchnię okładki oprawy twardej.

Grzbietówka – pasek kartonu usztywniający grzbiet okładki oprawy twardej.

Wpalenie/odsadka – powierzchnia między okładzinówką i grzbietówką w okładkach jednorodnych i kombinowanych ułatwiająca otwieranie okładki.

Kapitałka – ozdobny pasek bawełniany lub jedwabny, przyklejany do górnej i dolnej krawędzi grzbietu wkładu książki dla poprawy estetyki.

Tasiemka – wąski i długi pasek materiału połączony z górną częścią grzbietu ułatwiający czytelnikowi otwarcie książki na określonej stronicy.

Wyklejka – składka jednozłamowa zadrukowanego lub niezadrukowanego papieru, zazwyczaj o większej gramaturze, przyklejona do powierzchni wewnętrznej strony okładziny i połączona z wkładem.

Wyklejka własna – krańcowa kartka wkładu przyklejona do powierzchni wewnętrznej strony okładziny.

Obwoluta – element oprawy zakładany luźno na okładkę, pełniący funkcję ochronną i dekoracyjną.

Opaska – pasek niezadrukowanego albo zadrukowanego papieru przeznaczony do opasania jednego lub kilku egzemplarzy druku.

Kieszonka – odpowiednio uformowany materiał introligatorski połączony z wewnętrzną stroną okładki lub wyklejki, przeznaczony do umieszczania w nim wkładek.

Futerał – rodzaj pudełka ochronnego do umieszczania w nim oprawy lub kilku egzemplarzy oprawy.

Wkładka – arkusz/składka stanowiąca dodatkowy element oprawy, wykonana w osobnym procesie produkcyjnym. Proces łączenia wkładki i bloku następuje bezpośrednio po wydrukowaniu, przed szyciem lub oklejeniem.

Wklejka – arkusz/składka stanowiąca dodatkowy element oprawy, wykonana w osobnym procesie produkcyjnym. Proces łączenia wklejki i bloku następuje po szyciu, oklejeniu, lub nawet po oprawie bloku.

Wrzutka (insert) – karty, strony, zakładki lub ulotki wkładane luzem w gotowy blok, lub pod przyklejoną opaskę.

Poliptyk (alonż) – wkładka lub wklejka wystająca poza obrys bloku i złożona jednokrotnie lub wielokrotnie, tak aby zmieścić się w bloku.

Nadbitka – część książki, rozdział lub artykuł, wydzielony z bloku i oprawiony osobno.

Big – wytłoczenie lub wgniecenie prostoliniowe ułatwiające złamywanie lub zginanie materiałów introligatorskich.

Big otwierający – big na okładce kończący obszar klejenia bocznego, ułatwiający otwieranie stron okładek.

Falc – miejsce złamania (złożenia) arkusza lub wstęgi w papierze o niskiej gramaturze – w zależności od położenia w składce.

Zbieranie – kompletowanie wkładu polegające na układaniu składek lub kartek jedna na drugiej w odpowiedniej kolejności.

Klejenie boczne – pasek szerokości 5-7 mm na I i IV stronie okładki znajdujący się przy grzbiecie, który jest przyklejany do bloku książki.

Wzór kolorystyczny – arkusz/książka zatwierdzona przez zleceniodawcę będąca wzorem kolorystycznym dla drukarza, do którego ma się zbliżyć.

Proof – odbitka symulująca jakość reprodukcji barwnej zgodnej z normą ISO stanowiąca podstawę kolorystyczną do uzyskania w druku nakładowym.

Softproof – plik produkcyjny po analizie technicznej oraz kontroli zgodności ze zleceniem, obejmujący raport softwarowy oraz uwagi zgłoszone przez specjalistę.

Hardproof – jeden lub kilka egzemplarzy książki (bez uszlachetniania) na podłożu nakładowym lub na innym podłożu o zbliżonych parametrach w celach podglądowych/do akceptu finalnego produktu przed drukiem nakładowym.

Proof plano – zadrukowane arkusze na podłożu nakładowym lub na innym podłożu o zbliżonych parametrach/blok nieoprawiony do akceptu przed drukiem nakładowym.

Egzemplarz sygnalny – jeden lub kilka egzemplarzy książki wybrane z nakładu głównego w celu ostatecznego sprawdzenia.

Tłoczenie folią (hotstamping) – proces przenoszenia metalizowanej lub barwnej warstwy z folii na obrabiany materiał pod wpływem ciepła i nacisku matrycy.

Termotłoczenie – tłoczenie introligatorskie umożliwiające uzyskiwanie na powierzchni obrabianego materiału/płótna elementów zdobniczych w postaci wklęsłego jednostronnego reliefu pod wpływem gorącej matrycy.

Tłoczenie wklęsłe (na sucho) – tłoczenie introligatorskie umożliwiające uzyskiwanie na powierzchni podłoża papierowego elementów zdobniczych w postaci wklęsłego jednostronnego reliefu.

Tłoczenie wypukłe (na sucho) – tłoczenie introligatorskie umożliwiające uzyskiwanie na powierzchni podłoża papierowego elementów zdobniczych w postaci wypukłego jednostronnego reliefu.

Matryca (tłocznik) – odpowiednio uformowany element/stempel wykonany z materiału przewodzącego ciepło (np. metalu), służący do odciskania wzorów w tłoczeniu folią i na sucho (zarówno w tłoczeniu wklęsłym, jak i wypukłym).

Patryca – negatyw matrycy stosowany przy tłoczeniu na sucho na podłożu tekturowym i papierowym dla wzmocnienia efektu reliefu.

Sztancowanie – czynność introligatorska polegająca na wykrawaniu z arkusza papieru, kartonu, tektury lub innego podobnego podłoża pożądanego kształtu przy użyciu wykrojnika.

Wykrojnik płaski – narzędzie składająca się z taśm stalowych osadzonych w odpowiednim płaskim podłożu (sklejce, płycie z tworzywa sztucznego), służące do wycinania/przegniatania określonego kształtu z arkusza.

Laminowanie – pokrycie całej powierzchni druku przezroczystą folią z tworzywa sztucznego o wykończeniu błyszczącym, matowym, soft touch oraz specjalnym w celu uzyskania powłoki ochronnej i dekoracyjnej.

Kaszerowanie – oklejanie cienkim papierem (niezadrukowanym lub zadrukowanym) papieru znacznie grubszego tj. tektury lub dwóch papierów o podobnych gramaturach.

Lakier całopowierzchniowy – typ uszlachetnienia polegający na położeniu specjalnego roztworu, który po utrwaleniu daje efekt ochronny i dekoracyjny.

Lakier punktowy – typ uszlachetnienia polegający na położeniu specjalnego lakieru w wybranych miejscach podłoża, który po utrwaleniu daje efekt dekoracyjny w postaci błyszczącej, matowej czy też brokatowej powierzchni.

Maska na lakier – wydrukowany lub naświetlony wzór lakieru na transparentnej folii. Miejsca o pełnym pokryciu/kolor czarny odpowiadają punktom, które zostaną pokryte wybiórczo lakierem UV.

Gramatura – podstawowy parametr papieru wyrażający wagę arkusza o powierzchni metra kwadratowego [g/m²].

Volumen – parametr papieru będący stosunkiem grubości papieru (w μm) do jego gramatury (w g/m²).

Papier offsetowy – ogólna nazwa papierów niepowlekanych białych stosowanych w druku offsetowym.

Papier objętościowy – gatunek papieru offsetowego odznaczający się luźną strukturą przy zwiększonej grubości.

Papier niepowlekany – papier o delikatnej chropowatej strukturze, z reguły o barwie białej / żółtej, charakteryzujący się brakiem warstw uszlachetniających.

Papier powlekany – papier o powierzchni dodatkowo uszlachetnionej, charakteryzujący się zwykle dużą białością i gładką powierzchnią matową lub z połyskiem (jednostronnie lub dwustronnie); przeznaczony głównie do drukowania wielobarwnego.

Karton – papier o gramaturze 200-500 g/m², wykorzystywany do druku i produkcji okładek, pocztówek, teczek itp.

Tektura – najgrubszy materiał papierniczy (do 4 mm grubości), który powstaje przez sklejenie od dwóch do kilku warstw masy papierniczej, wykorzystywany jako baza do kaszerowania (oklejania).